ျခဴးပန္းႏြယ္ယွက္
ယိမ္းဝံ့ဝ့ံပလႅင္ထက္က
ၾကယ္စင္ေတြဝန္းရံခစားေနတဲ့
ေတေလရဲ့ ထိပ္ထားေရ ...
ရသေျမာက္ ပန္းအလကၤာရဲ့
ရက္စက္သြယ္ေပ်ာင္း
မာယာဝကၤဘာအေၾကာင္းကို
လင္းလင္းပပ
အေျဖမရႏိုင္တဲ့ညမ်ိဳးမွာ
ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ မဆီေလ်ာ္ေသာ
ဆုေတာင္းတခ်ိဳ႕ကို
သုညတၱအားနဲ႔
ဘုရားသခင္ထံပါး
မဝ့ံမရဲေတာင္းခံမိရဲ့ ... ။
စိမ္းလြလြကဗၺလာေအာက္က
ခပ္ပါးပါး ငါ့ဘဝေခါက္႐ိုးက်ိဳးကို
ခဏခဏ ငါျပန္ဖတ္မိတဲ့ည
အဲ့ဒီညေပါ့ကြယ္ ...
ေလေျပေတြရဲ့
တ႐ႈိက္မက္မက္ေတးသြား
ရင္ဟက္တက္ကြဲေနတဲ့ အလြမ္းမ်ားက
အႏုျမဴဗံုးစေတြလို
ငါ့အနားမွာႀကဲခ်
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး
ႏြမ္းလ်ရဲပ ... ။
သက္ျပင္းေဝလြင့္
ငါဟာ ေတေလျဖစ္ေပမယ့္
ၿငိမ္ဝပ္ခစား
ထိပ္ထားရဲ့ အပါး
တစ္ခါတစ္ေလမ်ားေတာ့
ငယ္ကၽြန္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ ...
ေတေလရဲ့ အိပ္မက္ဦး
စံပယ္ျဖဴရန႔ံတို႔ကူးလူးရာမွ
သာမညမဟုတ္တဲ့ တမ္းခ်င္း
မာရ္နတ္ရဲ့လက္တြင္း၌
ေလ်ာဆင္းက်ကြဲ
ငါ့ဝိညာဥ္ေတြပ်ံ႔ႀကဲ ... ။
ေကာင္းကင္လႊာေတြတိုးသက္
စၾကဝဠာေကသာထက္မွာ
ၾကယ္စင္ေတြပန္
“လ”ဆံထိုးကိုထိုးလို႔
ကပိုက႐ိုေလးလွတဲ့ည
ေတေလရဲ့ စိတ္ကူးထဲကမဖုရား
ျမသလြန္ထက္က ထိပ္ထားေရ
လွပေသာအိပ္မက္မ်ားစြာနဲ႔
သာယာပါေစသားကြယ္ ..... ။
ေန႐ိုင္း
No comments:
Post a Comment