ဗန္ဂိုးရဲ့ ကေဖးဆိုင္ထဲက အလြမ္းည

“ဗန္ဂိုးရဲ့ကေဖးဆိုင္ထဲက အလြမ္းည”

ဘယ္ကေဝေတြကမ်ား
အလြမ္းေတြကို
ထုဆစ္သြားၾကသလဲကြယ္.....

နတ္ဆိုးတို႔ရဲ့
အေမွာင္ဂူမွာမွ
အလင္းျဖဴကို တူးခ်င္တဲ့သူ
ခေရရန႔ံေတြဆူးတဲ့လက္နဲ႔
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ ကိုယ္ျပန္ဝွက္တယ္.....

ဗန္ဂိုးရဲ့
ညကေဖးထဲမွာ
အေမွာင္နက္ေတြကို ခင္းက်င္း
အလြမ္းေတြကို
ခပ္မွ်င္းမွ်င္းေလးေသာက္
ေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေရာင္ေတြ
တခ်က္တခ်က္ေပ်ာက္တယ္.....

ငါနဲ႔လြတ္ကင္းရာမွာ
သင္းႏွင့္ၾကဦးေပါ့
ေလေျပညွင္းတို႔ရယ္.....

စုတ္တစ္ခ်က္ဆြဲ႐ံုနဲ႔
ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္မျဖစ္သလို
မင္(မွင္)နီတစ္ခ်က္တား႐ံုနဲ႔လည္း
အလြမ္းေတြကို
ပန္းမ်ားမျဖစ္ေစပါဘူးကြယ္.....

ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ဘယ္လိုမွစာလံုးေပါင္းမရတဲ့ည
ဗန္ဂိုးရဲ့ အဲ့ဒီညကေဖးေလးထဲမွာ
လဲလဲက်သြားတယ္.....

ငါလြမ္းတယ္.....
လြမ္းတာထက္ကို ပိုလြမ္းသလိုပဲကြယ္.....

သိပ္သိပ္သည္းသည္း
တစ္ကိုယ္ေတာ္ညည္းတဲ့ည
ဗန္ဂိုးရဲ့ေကာ္ဖီခြက္က
ပိုခါးသြားတယ္.....

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
အေတြးေတြကို ခ်ည္တုပ္
အလြမ္းေတြကို ထိုးသိပ္လို႔
ငါ့ရင္ဘတ္ငါ
အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲပိတ္လိုက္ရတယ္.....။ ။

ေန႐ိုင္း

Photo credit to Vincent Van Gogh (Night Cafe)