မႏုႆေခတ္မွာ
မီးတစ္စက္ပြင့္ၿပီးမွ
လူသားျဖစ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္
ေႏြပင္လယ္ထက္မွာ
ရြက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔လည္း
ခရီးဆက္ရဲခဲ့ၿပီ.....
ေတေလမွတ္တမ္းတစ္ခုမဟုတ္ပါ
(သို႔ေပမယ့္)
ေတေလမွတ္တိုင္သို႔
ရက္ရွည္ခရီးဆက္သူျဖစ္သည္.....
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုခြဲရင္
ေႏြအပူေတြရဲေနတာကလြဲလို႔
သူမအတြက္ေျမာက္ရင္စြန္းတန္းနဲ႔ေဝးလြန္းတယ္.....
ႏွင္းပြင့္ေတြၿပိဳလဲ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲ
နည္းနည္းေလာက္ ခြဲထည့္ေပးပါ.....
လတ္ဆတ္ေအးျမတဲ့
ႏွင္းအလကၤာတစ္ပုဒ္ေလာက္
သူမအတြက္
ထစ္ခ်ဳန္းေပးခဲ့ခ်င္လို႔ပါ.....။ ။
ေန႐ိုင္း
No comments:
Post a Comment