ၾကယ္ေတြ အုပ္အုပ္သည္းသည္းေၾကြတဲ့ညကေပါ့
တိုးညွင္းလြန္းတဲ့ လမ္းကေလးမွာ
ငါ .. တစ္ကိုယ္တည္းစီးဆင္းခဲ့တယ္ ...
ညဥ့္ငွက္တို႔ရဲ႕ အေတာင္ပံမွာ
ၾကယ္ေၾကြသံေတြ ရစ္ပတ္ထစ္ခ်ဳန္း
( ေကာင္မေလးရယ္ )
မိုးအဆံုး၊ ေျမအဆံုးေဝးလိုက္ၾကစို႔ကြယ္ ...
ကႏာၱရရဲ႕ အိပ္မက္က
မိုးေရစက္ကို တပ္မက္သလို
မဟူရာညရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း
လေရာင္ကို နမ္းခ်င္မိလိမ့္မယ္ ...
တကယ္ေတာ့
ကံၾကမၼာဆိုတာ
ပန္းပန္ထားတဲ့ ျမားဒဏ္ရာနဲ႔ေကာင္ပါပဲ ...
ဒီလိုနဲ႔ ေဝးလြင့္
ညဟာ ပိုရင့္ခဲ့ၿပီ ...
ျမတ္ႏိုးမႈနဲ႔ အုပ္မိုး
ကံနတ္ဘုရားကို စီးခ်င္းထိုးခဲ့ေပမယ့္
( ေကာင္မေလးေရ )
ညနက္နက္ရဲ႕ အိပ္မက္ဆိုတာ
တစ္ဝက္တစ္ပ်က္မွတ္တမ္းပါပဲကြယ္ ..... ။
ေနရိုင္း
No comments:
Post a Comment