( ၁ )
နကၡတ္ေတြေၾကြပ်က္
မဟူရာေရာင္ေတြစိုလက္ေနတဲ့
ညနက္တစ္ခုမွာပဲ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္မက္ဟာ
မ်ဥ္းေကြးေတြလိုေကြ႔ဝိုက္ယိမ္းထိုး
ဝကၤဘာရဲ႕ေက်ာရိုးတို႔ျဖင့္
ထံုးဆက္ရွည္လ်ားခဲ့တယ္ ...
ကမာၻဦးလူသားတို႔ရဲ႕
မႈန္ဝါးေဝျပ
ႏွလံုးသားဆိုတဲ့အကၡရာမွာလည္း
ဖ်က္ရာေတြပြေရာင္း
သူတို႔ ... စာလံုးမေပါင္းတတ္ခဲ့ၾကဘူး ...
အညၾတကေခ်သည္တစ္ေယာက္ရဲ႕
သာမညေျခထိုးအကတစ္ကြက္က
ဗီးနပ္စ္ရဲ႕ အရုဏ္ဦးလို
သြဲ႔ညွင္းညႊတ္ေျပာင္း
ၾကည့္လို႔မွမေကာင္းခဲ့ပဲ
တိတ္ဆိတ္စြာညည္းတြား
ဝိညာဥ္တစ္ေကာင္လို
( ငါ ... )ဖ်ားနာတတ္ခဲ့ၿပီ ..... ။
( ၂ )
ေလာကဓံအိုႀကီးရဲ႕
ငါ့အဖို႔လက္ေဆာင္သစ္သီးမွာ
အဆင္း၊ အနံ႔တို႔မလို
အကၡရာတို႔ဆြတ္စိုေနရံုနဲ႔
(သူမအတြက္)
အလကၤာေတြကိုဖြင့္ဆို
ငါ .. ခ်ိဳေနမိလိမ့္မယ္ ...
ဆႏၵေတြကို အသက္ရွဴထုတ္လႊင့္
အလကၤာေတြလိုပြင့္ခ်င္တဲ့ေကာင္
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုလြန္ေခ်ာင္ထဲက
အကၡရာပံုေတြရဲ႕ေဘးမွာ
တိုးတိတ္ဆြံ႕အ
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ အန္ခ်ေနခဲ့ရတယ္ ...
ဒီလိုနဲ႔
ဘဝက ရာဇဝင္တစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ေတာ့
ဘုရင့္သမီးေတာ္ဟာ
သူမ မဟုတ္သလို
ေစာင္းအိုလုလင္ဟာလည္း
ငါ ... မျဖစ္ခဲ့ဘူး ..... ။
ရိုးသားစြာေဝးကြာတတ္ဖို႔
ေျခရာ အရြယ္စံု
ခြါသံေတြကိုၿခံဳတဲ့လမ္းလို
ၾကမ္းတစ္ခါ
ယဥ္တစ္လွည့္နဲ႔
ဘဝမွာ ခရီးဆက္ရဦးမယ္ ..... ။
( ၃ )
တစ္ကယ္ေတာ့
အံု႕ေဝတိတ္ဆိတ္ခဲ့တဲ့
ေဆာင္းအိပ္မက္တစ္ခုပါပဲ ...
ႏွင္းေၾကြတစ္စက္
ပြင့္ဖတ္ေပၚလဲက်ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း
ဘယ္ေဆာင္းရဲ႕ ဆုေတာင္းစကားကိုမွ
ဘုရားသခင္ထံအေၾကာင္းမၾကားၾကပါနဲ႔ေတာ့ ...
အခိုးအေငြ႔ေတြလိုအိုရီ
နတ္ဆိုးတို႔သီတဲ့ဂီတ
တေစၦတစ္ေကာင္ရဲ႕အကနဲ႔
မရဏပိတ္ကားဝမွာ
ေခါင္းတလားသ႑ာန္ဆာင္းညခ်မ္းက
ပဥၥလက္ဆန္စြာေတာ့လွခဲ့ဖူးရဲ႕ ...
ႊ
ဣတၳိယေတြအသံုးမ်ားတဲ့
ဒ႑ာရီထဲက အၿပံဳးဓားကိုမွ
မာယာအထပ္ထပ္နဲ႔ျခယ္သ
ႏွင္းတစ္စက္ကို
ရက္စက္စြာကြပ္မ်က္ျပခဲ့တဲ့ေဆာင္းေရ
ေျမာက္ျပန္ေလေတြသင္းရင္
ေဆာင္းမွာႏွင္းစက္ကေလးေတြလင္းမယ့္ရက္
ကမာၻသံုးျပကၡဒိန္ထက္မွာ
ဂရီဂိုးရီးယန္းဆိုတဲ့လူႀကီးက
သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီးသားပါကြယ္ ..... ။
( ၄ )
ယံုပါ ...
က်ိန္စာအသြယ္သြယ္ကိုမွ
ကတၱီပါစလိုၿခံဳလြယ္ခဲ့ရတဲ့
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝဲရင္အံုမွာ
သိပၸံပညာရွင္ေတြမျမင္တဲ့
နီးေစြးသြယ္လွ်မ္း
အလင္းမွ်င္တန္းေလးေတြရွိခဲ့တယ္ ...
အဲ့ဒီအလင္းမွ်င္ေလးေတြကိုခ်ည္ထံုး
သူမအတြက္သီကံုးေပးခဲ့ခ်င္တာက
လတ္ဆတ္သြယ္လ်တဲ့
အလကၤာတစ္ပိုင္းတစ္စရယ္ပါ ...
ဆာဟာရကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔
မုတ္သုန္ေတြကို ပစ္ေပါက္စိုက္ပ်ိဳး
လြင့္ေတာက္ခ်င္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့
အလကၤာေတြနဲ႔စပ္တဲ့
ေဟာ့ဒီက ဝဲရင္ဘတ္ကို
သူမရဲ႕အၿပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္နဲ႔
ေရးေရးေလး ၾကက္ေျခခတ္ခြင့္ေပးခဲ့ပါ ဘုရားသခင္ ..... ။
( ၅ )
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာ
တုန္ေဖ်ာ့အိုမင္း
ေျမမွာ ညႊတ္သက္ဆင္းတဲ့
ႏြယ္တစ္ခင္းပါပဲ ...
ေျမျပင္ကို တြယ္နင္း
ေကာင္းကင္ေပၚ ဦးေမာ့ရင္းနဲ႔
ေလာကဓံရိုင္းမွာ
ထင္တိုင္းမျဖစ္တာမ်ိဳးေလ ...
ႏွင္းမႈန္ေတြနဲ႔ေဝဝါး
လမ္းခ်ိဳးက အုတ္ခံုျပာကေလးအနားမွာ
ပင္လယ္လိုေအာ္ဟစ္ၿပီးမွ
အိုင္ငယ္ထဲနစ္က်သြားခဲ့ရတဲ့ အေတြးစ
မိႈင္းညိဳ႕စြာနဲ႔လက္ျပရင္း
သစၥာေတြကိုခိုင္မတ္
ႏွလံုးေသြးစက္လက္နဲ႔ပဲ
ငါ ... ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
ခ်စ္ေသာ “.....” ရယ္ ..... ။
( ၆ )
ႏွင္းစက္ကေလးေတြတြဲခိုတတ္ခဲ့တဲ့
ေဆာင္းရဲ႕ တံစက္ၿမိက္ကိုမွ
ငါ ... အလြမ္းဆိပ္သင့္ခဲ့မိၿပီ ...
ရွိပါေစေတာ့ ...
ဂႏၻီရဆန္တဲ့ တမ္းခ်င္းဆိုတာကို
အျမတ္တႏိုးနဲ႔ပဲ
ငါ ... ခင္းက်င္းခဲ့ပါမယ္ ...
လူမိုက္ေတြရဲ႕ဓားကို
ေက်ာမွာလြယ္ထားတဲ့
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ေဆာင္းေရ
ငါ ( သို႔မဟုတ္ ) ႏွင္းေၾကြတစ္စက္ရဲ႕နာေရးသတင္းကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း
အကၡရာေတြနဲ႔ပဲ ထြင္းေပးခဲ့ပါ
ငါ ... မာယာအိုေတြကင္းတဲ့အရပ္မွာ
မီးလွ်ံတစ္စလို လင္းေတာက္
ကဗ်ာေတြနဲ႔ပဲ မိုးေသာက္ပါရေစကြယ္ ..... ။ ။
ေန႐ိုင္း
No comments:
Post a Comment